غلبه بر خود؛ براندون دیویس

من از بزرگ شدن برکت داشتم. من در کودکی تقریباً با همه کنار آمدم، فرقی نداشت نژاد، مذهب یا گرایش شما. من تقریباً با هر کسی می توانم کنار بیایم.

من می خواهم داستانی را با کسی که این روزها برادرم صدا می کنم به اشتراک بگذارم.

نام او داوسون است. با هم به دبیرستان رفتیم. در کلاس ششم با او آشنا شدم. داوسون بچه عجیبی بود. پدرش خیلی بزرگتر از بقیه والدین ما بود. داوسون درست مثل پدرش بزرگ شد. او با ماهیگیری و قایق سواری و فعالیت در فضای باز بزرگ شد. من همه این چیزها را دوست دارم، اما او آنها را به حد افراط رساند. این تمام چیزی است که او می توانست در مورد آن صحبت کند.

او در طول تعطیلات به اطراف می دوید و طوری رفتار می کرد که انگار در حال رانندگی قایق است. داوسون پسر جالبی بود. داوسون فرد عجیبی بود. او گاهی احساس می کرد کسی را ندارد که به او مراجعه کند.

در آن زمان، در مدرسه راهنمایی، شما نمی خواهید با پسری که همه فکر می کنند عجیب و غریب است، بهترین دوست باشید. من همیشه با او مهربان بودم. اما من هرگز مثل داوسون نبودم که با ما ناهار بخورد یا با ما معاشرت کند.